ผี หรือ ภาพหลอน…ติดตามได้ใน Alone หรือ แฝด (2007)

รีวิวหนังไทย แฝด หรือ Alone (2007)

Alone (แฝด) (2007)
นำแสดง: มาช่า วัฒนพานิช (พิม/พลอย), วิทยา สวุไกรไพศาล (วี), รัชนู บุญชูดวง (แม่ของพิมและพลอย), หทัยรัตน์ อีเกอรีฟ (พิม วัยรุ่น), ฤทัยรัตน์ อีเกอรีฟ (พลอย วัยรุ่น)
กำกับและเขียนบท: บรรจง ปิสัญธนะกูล และภาคภูมิ วงศ์ภูมิ
ประเภท: Horror

รีวิวหนังไทย แฝด หรือ Alone (2007)

หนังผีไทยที่หลายคนจับตามอง เมื่อโปรยคำโฆษณาจะใหญ่โต ว่าเป็นผลงานของสองผู้กำกับ บรรจง และภาคภูมิ สองผู้กำกับที่ฝากสุดยอดผลงานเรื่อง ชัตเตอร์ เอาไว้ เมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้ว…ผมว่า สองผู้กำกับ คงกดดันลึก ๆ น่าดู ว่า เรื่องแฝดจะสร้างปรากฏการณ์ได้อย่าง ชัตเตอร์ หรือไม่…

แฝด มาพร้อมชื่อหนังที่ดูเก๋ ทีเดียว ชื่อไทย : แฝด ชื่อฝรั่ง: Alone ขัดแย้งในรูปแบบที่ตั้งใจจะสื่อสารอะไรกับคนดูตั้งแต่ ‘ชื่อหนัง’ เนื้อเรื่องของแฝดนั้น กล่าวถึง สาวพิม (มาช่า วัฒนพานิช) ผู้ประสบความสำเร็จทั้งชีวิตการงาน และความรักหวานฉ่ำกับ วี (วิทยา วสุไกรไพศาล) แฟนหนุ่มสุด perfect ที่เพื่อนๆ เห็นแล้วยังอิจฉา กำลังฉลองวันเกิด ณ ประเทศเกาหลี (เอ…เหมือนผู้กำกับกำลังจะบอกว่า หนังเรื่องนี้ได้รับอิทธิพลจากหนังเกาหลี มาชนิดที่เรียกว่า ‘เพียบ’ ว่างั้นกันเลย) เพื่อนสาวเธอคนนึงนั่งดูดวงให้พิม แล้วบอกว่า บางสิ่งที่สูญเสียกำลังจะกลับมา…ทิ้งปมประเด็นไว้เปิดศึกความน่ากลัวต่อที่ประเทศไทย

เธอมีเหตุต้องกลับมาไทย เพราะคุณแม่ (รัชนู บุญชูดวง) ต้องเข้าโรงพยาบาล พิม เธอไม่อยากกลับหรอก เพราะเธอไม่อยากเผชิญเรื่องร้ายๆ ที่เกิดขึ้นกับฝาแฝด ‘พลอย’ ที่ต้องเสียชีวิต เมื่อตอนที่ผ่าตัดแยกร่าง แต่ด้วยเหตุเพราะคุณแม่ (หรือต้องการจะจำกัด ‘ผู้กุมความลับ’ เพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ให้หมดไป จึงถือโอกาสเดินทางกลับไปจัดการซะ)

เรื่องราวความน่ากลัวที่คุณจะพบในหนัง ก็ต่อไปจากนี้แหละครับ บรรจงปลดปล่อยออกมาในช่วงต้นของหนังแบบพะเรอเกวียน ในชนิดที่ว่า ไร้เหตุผลของภาพน่ากลัวนั้นอย่างสิ้นเชิง อาทิ พิม/พลอยถูกแขวนห้อยอยู่กับพัดลม ซึ่งเธอก็ไม่ได้เสียชีวิตแบบนั้น หรือภาพตาโบ๋ เลือดชุ่มโชก เอ…เธอโดนควักลูกตาเหรอเนี่ย

พอมาช่วงกลางถึงช่วงท้ายของหนัง ผีเริ่มจางหาย กลับกลายเป็นเรื่องของความเป็นจริง ผู้กำกับเล่นกับ ‘จิตวิทยา’ ต่อกันอย่างสนุกสนาน

ผมว่า “ผี” ที่ผู้กำกับต้องการสื่อ เป็นเพียงภาพหลอนที่ ‘เธอ’ รู้สึกไปเอง มากกว่าที่จะเป็นผีจริงๆ ครับ จริงๆ ผมอยากให้หนังเรื่องนี้ทำออกไปในแนวจิตวิทยา หลอนในแบบ Suspense Horror/ Thriller แบบสุดขั้วไปเลย จะดีกว่าเขียนบทให้หนังเป็นแบบ Horror แบบ ‘ผี’ ในช่วงกลางถึงช่วงท้ายของหนังที่หลายคนบอกว่า น่าเบื่อ และยืดยาดในบางตอน นั้น ผมกลับมองว่า เป็นส่วนที่สนุกสนานมากกว่าช่วงที่ผีขนทัพออกรบอีก

‘สัญลักษณ์’ ในเรื่องนี้ให้ความสำคัญมากครับ ทิ้งแว่นตา หมา กระจก สัญลักษณ์บทหาดทราย น่าสนใจและทำการบ้านมาดีมากทีเดียวเลย ส่วนในเรื่อง Production แสง มุมกล้อง บรรยากาศ ทำได้ดีในมาตรฐาน ครับ สิ่งที่น่าชื่นชมมากที่สุดคือ ฝีมือการแสดงของแฝดอีเกอรีฟ ทั้ง หทัยรัตน์ และ ฤทัยรัตน์ แฝดที่เล่นเป็น พิม กับพลอยตอนวัยรุ่น และมาช่าครับ ฝีมือล้ำสมกับผู้คร่ำหวอดในวงการบันเทิงมานานจริง ๆ นอกนั้น ‘แฝด’ไม่ได้มีอะไรน่าสนใจจนต้องชื่นชมครับ

** ดูแล้วคงนึกถึงทั้งหนังเกาหลี และหนังฝรั่งหลายๆ เรื่องที่ แฝด ได้รับอิทธิพลมานะครับ แฝดสมชื่อครับ แฝดกับหนังที่ได้รับอิทธิพลมาจริงๆ ครับ ดูแล้วมันคล้าย (เหมือน) กันจริงๆ เลย
** หนังไม่ได้น่ากลัว น่าติดตามมากมายอย่างที่หลายคนคาดหวังครับ
** คงไม่ต้องเปรียบเทียบกับผลงานชั้นเซียนอย่าง ชัตเตอร์ ครับ ทิ้งกันแบบไม่เห็นฝุ่น
** หนังไทยครับ ไปอุดหนุนกันก็แล้วกัน

โดย ศร-รณ (aka ถั่วเขียว ณ ทุ่งสังหาร)
Rating: 3.00 / 6.00